De familie Mees troost

Mijn moeder was haar hele leven dol op dieren. Eigenlijk had ze dierenarts willen worden, dat vertelde ze mij een paar jaar geleden pas. Ze vond het jammer dat dat er nooit van was gekomen. Wel waren er in ons ouderlijk huis altijd dieren aanwezig. Zoogdieren, reptielen, vogels, knaagdieren. Je kon het zo gek niet bedenken of wij hadden het al eens in huis gehad. Ze hield ook altijd veel van Meesjes en maakte ons erop attent als ze ergens een Koolmees zag in ons bijzijn. 

Ongeveer een week voor haar overlijden, vroeg ik aan mijn moeder: ‘Als jij er niet meer bent, geef je dan zo nu en dan nog even een teken van leven? Is er dan een vogeltje dat jouw aanwezigheid vertegenwoordigd of een vlindertje? ‘Ja’ zei ze, ‘een Ooievaar’. Nadat ik mijn thee eerst bijna over de tafel uitproestte van het lachen, protesteerde ik. Een Ooievaar? Dan zou ik haar dus bijna nooit meer zien! Waarop zij mij gelukkig liet weten dat het een Meesje zou zijn.

Vanuit het raam van mijn huis, zie ik al vijfendertig jaar lang zo nu en dan wel eens een Meesje in de boom en soms zijn het er twee of drie. Een tijdje na mijn moeders uitvaart zag ik plotseling tientallen Koolmeesjes tegelijk in en rond de bomen voor mijn raam vliegen. Waanzinnig, zo’n hele club Mezen zo dicht bij mijn raam! In al die vijfendertig jaar had ik dit nog nooit zo voor mijn raam gezien. Het was nou niet iets dat niet zou opvallen ofzo want die Mezen waren behoorlijk duidelijk aanwezig. Ik maakte er dus gelijk een filmpje van en stuurde dat op naar mijn zus. Ook zij kreeg er een ‘Wow’ gevoel van. 

Een aantal dagen later, ik was net met iets bezig dat mijn concentratie nodig had, werd ik afgeleid door het geluid van een soort dwingend tikken, ergens in de buurt van het raam. Ik stond op en ging kijken waar het tikken vandaan kwam. En ja hoor, daar zag ik een koolmees met zijn snaveltje tegen de binnenkant van de plastic plantenbak aantikken. Zo van, ‘heb je niet ff wat te nassen voor me’? De koolmees kwam gezellig even lunchen bij me. Vogelvoer had ik niet in huis maar wel een zakje pinda’s. Sindsdien komt de familie Mees of Mees zelf, regelmatig vrolijk even troostend langstikken.