Schitterende toekomst
In week twintig las ik de blog van Marjolijn Bruurs van Mantelzorgelijk waarin zij mantelzorgers opriep om met goed nieuwsberichten te komen. In de grote diversiteit aan zaken rondom mantelzorgers, is een grote diversiteit aan goed nieuwsberichten te bedenken. Persoonlijk vroeg ik mij onmiddellijk af: ‘Wat kan ik in de geest van deze tijd, in het kader van goed nieuws over verpleeghuizen met Corona schrijven?’ Bij mijn grijze massa kwam het volgende naar boven: ‘Het zand moet eerst de oester irriteren en dan pas verschijnt de parel.’ Voor mij ligt het goede nieuws nu namelijk grotendeels in die wijsheid verscholen. Mijn moeder van vijfentachtig zit, net als vele anderen, vanwege Corona en bij wijze van bescherming, inmiddels negen weken opgesloten, in een kleinschalige woonafdeling voor mensen met niet aangeboren hersenbeschadigingen. Bij mijn moeder die nog behoorlijk scherp van geest is, is de wereld nu vele malen kleiner geworden, door de, zoals zij dat zelf noemt: ‘gezondheidsoorlo