Au

Het ontkalken van de waterkoker is absoluut een stuk prettiger dan 14mm kalk uit een supraspinatuspees laten oplossen. De arts, die mij afgelopen dinsdag voor het eerst ontmoette, (mijn eigen arts is net met pensioen gegaan) liet drie kwartier op zich wachten voordat ze mij uit de wachtkamer kwam halen. Misselijk van de pijn in mijn rechterarm, liep ik met mijn jack onder mijn linkerarm en daaroverheen mn regenjas wat slepend over de vloer, de behandelkamer in. Normaal gesproken zou ik mijn jassen over mijn rechterarm gehangen hebben, maar dat ging nu niet. Sinds de nacht ervoor liet mijn rechterarm het afweten. Wat een geluk dat ik linkshandig ben.

Voordat ik bij haar in de behandelkamer was, had ik de echo en de foto’s al gezien waarop duidelijk werd dat ik een soort fossiel begon te worden. Het was een zegen dat ik direct langs mocht komen bij haar. Kort onderzocht ze mijn arm die bij elke millimeter beweging ‘Au’ veroorzaakte. Eenmaal zittend aan haar tafel had ik uitzicht op een behangetje vol vogels en groen. Om het gesteente uit de schouder weg te krijgen kon ik kiezen voor diverse mogelijkheden. We kwamen overeen hoe de kalk in eerste instantie behandeld zou worden en ze schreef mij tegen de pijn opiaten voor die ik nog nooit eerder geslikt had. Toen bleek er nog iets aan de hand te zijn. Dat zag ik niet aankomen. Zonder enige terughouding wist ze mij n.a.v. mijn pijn te vertellen dat ik volgens haar 'amyotrofe schouder neuralgie' zou hebben. Vijf minuten was ik bij haar binnen, ze kende mij nog helemaal niet. Ik vroeg of ze dat misschien even kon spellen. Terwijl ze haar scherm mijn kant op draaide, noteerde ik de naam van de aandoening in mijn smartphone. Een verwijzing naar een neuroloog leek haar voor nader onderzoek nodig. Eigenaardig dat ze mij geen enkele vraag stelde, dacht ik pas toen ik weer thuis was en de aandoening opzocht. Amyotrofe schouder neuralgie is een spierziekte waar je arm uiteindelijk verlamd van wordt en met een beetje pech je benen ook. 

Mijn wereld stond plotseling totaal op zijn kop. De volgende dag gaf deze huisarts mij een injectie met corticosteroïden. 'Eerlijk gezegd hoop ik dat je ongelijk hebt' liet ik haar weten. Dat snapte zij wel maar toch zei ze er bijna van overtuigd te zijn dat ik die ‘amyotrofe schouder neuralgie’ zou hebben. De pijn waarmee ik zat hoorde niet direct bij de kalkaanzetting in de schouder. Door de kalk die er al langer zat, zou het weefsel vanwege ontstekingsreacties beschadigd raken en zou de door haar benoemde schouder aandoening kunnen ontstaan.

Het zette mij thuis aan het denken. Hoe kan zij dit in een fractie zo stellig beweren? Mijn spieren werken al jaren goed genoeg om twaalf yogalessen per week te geven. Heel regelmatig fiets en wandel ik. Zelf zou ik eerder denken aan RSI (repetitive strain injury). RSI  ontstaat door regelmatig repeterende bewegingen te maken met armen, handen en schouders, hetgeen ik dus al jaren veelvuldig doe tijdens mijn yogalessen. Natuurlijk ben ik geen arts maar ik gaf wel twaalf jaar lang kantoor massages aan mensen met RSI klachten. 

Kortgeleden dacht ik nog dat ik mijn zaken en activiteiten na zeven woelige jaren weer beter op de rails had staan. Plotseling heb ik voor al mijn lekker lopende yogalessen vervangers nodig en zit ik zonder inkomsten. De opleiding die ik bij wijze van bijscholing volg, ligt praktisch gezien ook even stil. Mijn stem in mijn hoofd zegt dat het schouderprobleem zal herstellen. Volgens mij heb ik geen spierziekte maar fibromyalgie die mij al jaren dwarsboomt. Trouwens wat ik wel alweer heb, zag ik gisteren, is een lekke autoband. Ook zoiets dat je zomaar cadeau krijgt. Dat kon er ook nog wel bij. Daarbij, autorijden onder invloed van opiaten en met zo’n pijnlijke rechterarm en schouder is toch geen goed idee.