Gelukkig!

Afgelopen woensdag stond ik op het punt om een van de meiden uit ons popkoor op te halen voor een avond zingen. Op het moment dat ik mijn voordeur dichttrok realiseerde ik mij dat ik de sleutels binnen had laten liggen. Ik ja, die altijd drie keer nadenk voordat ik mijn deur sluit had zomaar genoegen genomen met de vluchtige gedachte dat de sleutels wel in mijn zak zouden zitten. Het geluk aan mijn zijde was dat ik de reservesleutels bij een goede vriend om de hoek had liggen en die was thuis. Ik belde mijn koorlid en legde haar uit waarom ik later zou zijn.

Beneden stapte ik Dolly, mijn auto in. Onder de ruitenwisser zag ik een opgevouwen briefje liggen. Vanwege tijdgebrek besloot ik eerst mijn reservesleutels te halen en mij dan later over dat briefje te ontfermen. Gelijk toen ik wegreed voelde het alsof Dolly de auto van Fred Flinstone was, zo hobbelig. Ik stopte en stapte uit. In de schemer inspecteerde ik een lekke band. Hard schreeuwde ik iets lelijks. Voorzichtig reed ik Dolly achteruit het parkeervak weer in. Toen ik uitstapte en door het licht van de lantaarnpaal beter kon zien wat er aan de hand was, tierden er luidkeels nog een paar dingen uit mijn stembanden die niet getuigden van een compliment aan de goden.

Het briefje onder de wissers zat door vocht vastgeplakt aan het raam. Ik maakte het met fingerspitzengefühl los en open. Naast mij had een man net een kinderwagen uit zijn auto geladen en tussen onze auto’s door kwam hij mijn kant op. ‘Dat ziet er slecht uit’ zei hij. Wel een geruststellend idee dat iemand een briefje achterliet, wisselden we uit. ‘Maak er een foto van’ opperde hij omdat het briefje door vocht wat uit elkaar dreigde te vallen. ‘Goed idee', zei ik en ik bedankte de man terwijl ik gelijk zijn tip opvolgde.

‘Gelukkig heeft u alleen een lekke band’, was een van de dingen die in het briefje stond. Er stond ook een leesbaar 06 nummer in. De linker voordeur van mijn auto had niet alleen die nieuwe vette witte kras waarvan het leek of ie met witte stift was aangezet. De enorme deuk in de voordeur zat er eerder ook nog niet. Mijn bumper was aan de linkerkant helemaal losgeslagen. Dat stond allemaal niet in het briefje maar misschien waren er na de schrijver van het briefje nog vandalistische kabouters langs geweest die niet zo aardig waren om een 06 nummer achter te laten? Achteraf bleek het achtergelaten telefoonnummer na diverse bel en sms pogingen niet in gebruik te zijn.

Toch kon mijn geluk die avond niet op. Het idee dat ik mijn huis weer in kon oversteeg het boze kabouter gevoel. Mijn koorlid kwam mij met haar auto halen. We waren maar een klein beetje te laat op een heel speciale zangavond met zangeres en zangcoach 'Ilse Huizinga'. Zij zou die avond, vanwege het grote verlies van onze zeer gewaardeerde koordirigente wijlen Karen de Vries eerder dit jaar, met ons kennis komen maken. Die kennismaking was leerzaam en leuk. Gelukkig!