Afgelopen zes weken was het voor veel mantelzorgers onmogelijk om hun dierbare familieleden of bekenden bij te staan in het verpleeghuis. Iedereen die niet in loondienst van het verpleeghuis werkte mocht er plotseling niet meer in. Zelfs mantelzorgers die zich jarenlang meer dan vijftien uur per week nuttig moesten maken, omdat de zorg ernstig tekortschoot, werden abrupt geweerd. Ineens waren de mantelzorgers bezoekers en dus buitenstaanders geworden, zodat de kans op het uitbreken van Corona in de verpleeghuizen verkleind zou worden. Het verdriet in deze duisternis is groot. Tegelijkertijd hadden we dat over voor onze naasten, hoewel de keiharde achteruitgang van de ouderen zeer pijnlijk is. Nu Corona toch om zich heen ging slaan, op bv. kleinschalige woonafdelingen in verpleeghuizen, mogen bewoners die afdelingen niet meer af. Dit betekent dat er nauwelijks nog bewogen wordt door deze ouderen want verder dan drie stappen van hun piepkleine kamertje naar de gezamenlijke huiskamer is niet meer mogelijk. Activiteitenbegeleiders mogen de afdelingen niet meer op. De oudjes vervelen zich te pletter. Mijn eigen moeder is inmiddels op de invoegstrook van de snelweg richting vasculaire dementie aangekomen. Zij deed, net als veel andere bewoners altijd mee met gymnastiek, zingen, bloemschikken, en andere gezellige activiteiten. Ook het fietsen bij de fysiotherapeut kan niet meer. Al meer dan 5 weken wordt zij niet of nauwelijks geprikkeld en kan ze met haar rolstoel geen kant op.
De hulp die zij normaal van mij krijgt is ook verdwenen. Ondanks dat ze altijd gezond leefde werd zij vier jaar geleden aan haar hele linkerzijde verlamd door een herseninfarct. Wie maakt dan nu haar nagels kort en schoon want dat kan zij zelf niet. Wie brengt haar die extra keer naar het toilet of geeft haar schone kleding aan als de zorg haar veel te lang in die natte broek liet zitten? Hoe wordt de zitting van haar rolstoel nu dan gereinigd? Welke schoonmaker maakt de urine vlekken in de badkamervloer schoon? Hoe wordt haar transfer apparaat nu dan gereinigd? En wie smeert haar voeten en benen nu dan in? Wordt het waterflesje bij haar bed nog afgewassen en gevuld? En zo zijn er nog veel meer klusjes die ik altijd dagelijks voor haar moest doen omdat de zorg er niet aan toe kwam. Schoonmakers in verpleeghuizen komen maar eens per week en dan doen ze alleen stofzuigen, dweilen, toilet en wastafel schoonmaken en een vuilnisbakje legen. Meer niet. Afstoffen daar hebben ze al niet eens meer tijd voor en opruimen ook niet. Zelfs haar tafel wordt door niemand schoongemaakt. Al die taken waar mantelzorgers druk mee waren, omdat het anders niet gebeurde zijn blijkbaar nu voor de kabouters? Alleen geloven wij niet in kabouters.
Sommigen onder ons hebben hun dierbaren in deze tijd vroegtijdig eenzaam moeten laten sterven omdat er niet op tijd iemand naar ze omkeek bij een val of omdat ze besmet werden met Corona. In mijn kring zijn er al drie die om deze verdrietige reden, afgelopen week hun moeder of tante verloren zijn.
Een paar lichtpuntjes waren er afgelopen weken ook zoals Ali B die bloemetjes bracht aan ouderen en kinderen en vrijwilligers die brieven en tekeningen voor ouderen maakten. Sinds kort zijn er zelfs diverse militairen ingezet, die een medische opleiding volgen. Zij ondersteunen de verpleeghuizen als vrijwilligers en dat doen zij ook op afdelingen waar Corona uitbrak. Ook nieuwe flexwerkers mogen ondersteuning bieden in de verpleeghuizen zodat de eerst verantwoordelijk verzorgers zich dan over de Corona patiënten die in quarantaine zitten kunnen ontfermen. Zo kan je pa of ma dan misschien ten minste nog een klein beetje extra aandacht genieten, al is het natuurlijk behelpen. Vreemde verzorgers die de protocollen niet kennen en waar eerst verantwoordelijk verzorgers geen tijd hebben om ze te in te werken of te corrigeren. Als mantelzorger heb ik heel wat nieuw personeel in moeten werken afgelopen jaren want als ik het niet deed, wisten ze niet hoe het moest. De ervaring leert dat de protocollen maar half gelezen worden met alle gevolgen van dien. Terecht dat mantelzorgers zich hier bezorgd over maken.
Afgelopen week was er nog een lichtpuntje hetgeen de sfeer en de droevenis even deed vergeten. Het hoogwerkers bedrijf Riwal uit Dordrecht had manager Richard Le Blanc met zijn collega ingezet om met een hoogwerker de bewoners kosteloos een kans te geven om hun familieleden en dierbaren, via hun raam op gepaste afstand te kunnen spreken. Dat gebeurde in het verpleeghuis van de Klinker in Amsterdam Oud West. Veertien bewoners kregen op deze manier bezoek vanuit de hoogwerker. Een hartverwarmende actie waarbij veel blijdschap zichtbaar was. Wat mij betreft verdienen deze lieve mensen van dit hoogwerkers bedrijf trouwens een hele grote pluim, want al is het op afstand en heel kort, het was een fantastische manier om de mensen weer even in contact te brengen met hun dierbaren.