Van de week in het programma ‘weg met dat woord’ van DWDD stelde Tessa Roseboom (hoogleraar in vroege ontwikkeling en gezondheid bij kinderen), dat het woord ‘kwetsbaarheid’ weg zou moeten. Volgens haar zou het woord suggereren dat er ook niet kwetsbare mensen zijn, want iedereen zou kwetsbaar zijn.
Kwetsbaarheid zal inderdaad op een bepaalde manier altijd, in sluimerende vorm bij iedereen aanwezig zijn omdat we nu eenmaal niet van staal zijn. Desalniettemin vind ik het te simpel om het woord kwetsbaarheid alleen vanuit dat perspectief te belichten. Zo kan elk woord wel iets suggereren. Neem bijvoorbeeld vatbaarheid of eigenwijsheid, dat is misschien ook wel bij iedereen aanwezig. Moeten die woorden dan ook weg?
Er zijn veel verschillende vormen en gradaties van kwetsbaarheid. Een mens kan kwetsbaarheid ervaren omdat er fysieke of psychische beperkingen zijn of dat er praktisch iets ergens aan mankeert. Dat geldt zeker niet voor iedereen op elk moment. Er zijn ook mensen die hun kwetsbaarheid openstellen op een ander level, bijvoorbeeld gevoelsmatig binnen intermenselijke relaties. Niet iedereen ervaart of toont dat soort kwetsbaarheid. Mensen weten vaak niet hoe ze om moeten gaan met hun gevoelens en dan stoppen ze hun gevoelens weg. Kwetsbaarheid associëren mensen vaak met zwakte of weeheid terwijl er intussen ook veel mensen zijn die er dapperheid uithalen. Het maakt je uiteindelijk niet zwakker als je je openstelt, eerder sterker.
Alvorens ik bewust was van wat het woord kwetsbaarheid op gevoelsmatig level überhaupt inhield had ik last van diepe onzekerheid en pijn binnen intermenselijke relaties en dat maakte mij allang kwetsbaar. Het was niet zo dat ik toen meester was over mijn gevoelens en volgens mij zijn wij dat nooit voor 100%.
Onbewust werd ik geconfronteerd met gevoeligheden waar ik helemaal niet blij mee was omdat het mij zeer onrustig maakte. Ervoor vluchten was geen optie voor mij. Ik moest de kwetsbaarheid die mij opzocht recht in de ogen aan kijken van mijzelf. Door mij daarvoor open te stellen werd ik bewuster en leerde ik mijn zelfvertrouwen en stabiliteit beter kennen. Zo kon ik de kwetsbaarheden die mij jaren in hun greep hadden ineens loslaten. Dat ging niet zonder slag of stoot maar ik kreeg er veel voor terug.
Waarschijnlijk zijn er mensen die persoonlijke ontwikkelingen op dat gebied niet nodig hebben of niet nodig vinden omdat het ze onvoldoende interesseert. Iedereen is uniek dus wie ben ik om daarin over de ander te oordelen. Ik weet niet wat de ander voelt of ervaart en dat weet die ander ook niet van mij.
De kwetsbaarheid met al haar nuances hoort volgens mij bij het leven. Ga als dat voor jou nodig is vooral om met je kwetsbaarheid want het komt ergens vandaan en het wil ergens naar toe, namelijk naar een vrijer gevoel en daar is niets mis mee.